ΝΤΡΙΜΠΛΑ, ΤΑΚΛΙΝ, ΜΟΪΚΑΝΑ

ΝΤΡΙΜΠΛΑ
Το απαύγασμα της ποδοσφαιρικής τέχνης. Το τρικ, η χορευτική φιγούρα με το διαχρονικό γκελ στον κόσμο, περισσότερο κι απ’ το γκολ. Η έμπνευση, η αριστουργηματική εκτέλεση, η αλήτικη χροιά της, που δεν μετριέται με ψυχρά στατιστικά, αλλά με μονάδες ψυχαγωγίας και διασκέδασης.
ΤΑΚΛΙΝ
Η ρωμαλέα έκφραση του αρχέγονου πάθους στο μοντέρνο ποδόσφαιρο. Η λαϊκή σκληράδα, η ταύτιση με τους λεοντόκαρδους, μα συνάμα άτεχνους, αμυντικούς. Εκεί όπου το άθλημα ακροβατεί μεταξύ ανομίας και νομιμότητας και αποπνέει βρετανίλα.
ΜΟΪΚΑΝΑ
Η εκκεντρικότητα των αντικομφορμιστών του ποδοσφαίρου. Η διαφορετικότητα στην κόμη, όπως η αφάνα, η αλογοουρά και το μαλλί πλατίνα, συχνά υπονοούσε θεϊκή, αλλότροπη υπόσταση στις πιο ασυνήθιστες, και παράλληλα ενδιαφέρουσες, προσωπικότητες εντός των γηπέδων. Η επανεφεύρεση της πανκ κουλτούρας στον εγχώριο αθλητισμό, όπως την όρισαν τη δεκαετία του ’90 το Χόξτον του Λονδίνου, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, ο Φραν Χίλι των Travis και η ταινία “Ο τελευταίος των Μοϊκανών”. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)