ΥΠΗΡΞΑ ΤΟΣΟΙ ΑΛΛΟΙ

Ένας συγγραφέας βρίσκεται αντιμέτωπος με τη λευκή σελίδα. Η καθημερινότητά του έχει αλλάξει – έχει αποκτήσει το πρώτο του παιδί. Στο περιθώριο της χαράς του, όμως, πλανάται μια απορία: ο ίδιος πια πού είναι;
Βάζει άνω τελεία στη ζωή του και ξεψαχνίζει το παρελθόν του για να στοχαστεί το παρόν του. Ανακαλύπτοντας σημειώσεις μέσα στις ρωγμές του χρόνου, θραύσματα αναμνήσεων δημιουργούν την έως τώρα ιστορία του. Το ατομικό ανοίγεται στο συλλογικό και ο αφηγητής συναντά πρόσωπα που τον καθόρισαν, συγγραφείς που τον διαμόρφωσαν, ήρωες που τον στοίχειωσαν. Από τους μυστικούς κήπους της μνήμης αναδύονται ζητήματα που απασχολούν λίγο πολύ όλους μας: ο έρωτας, ο θάνατος, ο εθισμός, οι ενοχές, η πατρότητα, η φθορά του σώματος, τα κοινωνικά δίκτυα, η υποκρισία, η πολιτική ορθότητα. Καθώς τα αγωνιώδη σκιρτήματα της ψυχής συμπλέκονται, σχηματίζουν μια αφήγηση που προσπαθεί να αποτυπώσει τον ρευστό κόσμο στον οποίο κατοικούμε.
“Όταν μιλώ για τον εαυτό μου, μιλώ για σένα”. Στο βιβλίο αυτό του Αλέξη Σταμάτη ο αναγνώστης καλείται να συνδεθεί με τον “άλλο”, που αντικατοπτρίζεται στο ταξίδι της συγγραφής, ανακαλύπτοντας μια κοινή ανθρωπιά και μια βαθιά αίσθηση συγγένειας.