ΧΙΛΙΑ ΧΤΥΠΟΚΑΡΔΙΑ

Προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου ότι ο θόρυβος που είχα ακούσει ήταν η βροχή. Σαν κάτι να είχε βρει πάνω στο βουνό, κάποιο δέντρο που έπεφτε, οτιδήποτε άλλο, τέλος πάντων. Θα ήταν απολύτως λογικό, δεδομένης της κατάστασης που αντιμετωπίζαμε.
Όμως, κάθε φορά που ο Λένοξ χαμογελούσε ή με άγγιζε ή ακόμη και με κοιτούσε με έναν συγκεκριμένο τρόπο, το άκουγα ξανά…
Τον ήχο από χίλια χτυποκάρδια.